kırıldığını belli etmeyen insan

o an belli etmemeye çalışırım belki ama sonrasında daha büyük bir şekilde patlarım. hayır bi de yani o beni kırmaya tenezzül ediyor da ben kırıldığımı söylemeye mi çekinicem.

kırıldığımı beni kıran kişinin burnunu kırarak belli ederim. çünkü neden belli etmeyeyim?

bir gün tavşan dağa küsmüş. dağ naber demiş, tavşan iyi senden naber demiş. tavşan içine atan biriymiş.

kırıldığımı belli etmiyorum içime atıyorum zamanı gelince de aynı şekilde iade ediyorum karşı tarafa. göze göz dişe diş... ben kimseye taş atmıyorum çiçek atıyorum ama gelip birisi bana taş atarsa gidip kaya atıyorum.

benim, prensip olarak zayıf görünmeyi sevmiyorum. kaldı ki genelde kırılan değil, kıran taraf olmayı tercih ediyorum uzun zamandır. i̇nanın böylesi çok daha iyi, bir nevi savunma mekanizması gibi. kimseyle gereksiz samimiyet kurmuyorsunuz, bu şekilde kimse sizi kıramıyor. muazzam. çevrenizdeki insanlardan çok kendinize değer vermeyi başardığınızda ne demek istediğimi anlayacaksınız. i̇nsan ne yapıyorsa kendine, siktir edin.

hadi ben belli etmedim , siz nasıl anlamadınız ona şaşırıyorum sahiden

kırıldığı anda yanağında bir tebessüm beliriverir aynı anda gönlünde de kocaman bir boşluk. dağların etrafında toplanan dumanlar gibi içerisinde bir his oluşur. bulunduğu yeri terk etmek ister ama her taraf can ve hayal kırıklığıdır. yinede parmak uçlarıyla usulca yürür tüm kırıklarının üzerinden. biraz uzaklaşınca ağlamaklı gözlerinin verdiği ağırlığa rağmen başını gökyüzüne doğru kaldırır göğe ve yaradana bakmak ister. daha henüz başını indirmeden yanaklarının ıslandığını hisseder. bir ses duyar gibi olur etrafında o'nu tanımayan insanlar olsa bile kimse görsün istemez bu halde. gururunu,erkekliği/kadınlığı'nın sarsılacağından yada gülünç duruma düşeceğinden değil sadece hislerinin ne denli derin yerlerde olduğundan saklar gözyaşlarını. zaman geçer belki bir gün yine aynı kalp kırıklığıyla karşılaşır o zaman daha tecrübelidir. tebessümün yerine keskin bir kahkaha alır. içinde oluşan boşluğun ağırlığı gözlerinde yaşa dönüşmeyecektir. kırık kalbinin üzerine bir alçı daha çekecektir. eve dönüp yastığa kafasını koyduğunda yarım bıraktığı işi tamamlayacaktır. yastığa kafasını gömüp haykıracak gözlerinin yaşını yastığına akıtacaktır. sessiz sessiz tavana bakıp uyumayı bekleyecektir. yavaş yavaş bu hisleri de kaybedecektir. artık kırılabilecek bir kalbi kalmayacaktır. işte o andan sonra yanlış tarafta olduğunu düşünüp alışkanlıklarını ve düzenini değiştirecektir. kendinden kaçmak kurtulmak isteyecektir. değişmeye mecbur hissedecektir 'kırıldığını belli etmeyen insan'...

bu kırılganlığı hapis cezasına çevirebiliyor muyuz ? böyle baya zor oluyor da.

ben kırılamıyorum kin tutamıyorum direk sinirlenip ağzının payını verip hiç bir şey olmamış gibi devam ediyorum.

sonra karşıdaki sanıyor ki ben hiç kırılmadım, hiç beni kırmadı..

belli ederim fakat birçok kez kırıldıktan sonra.

i̇yi değil dostlarım herşeyi böyle içinize sıkıştırırsınız sıkıştırırsınız yüzünün bütün kırgınlıklara rağmen güler sonra bi an gelir yokluğu tükenmişliği yorgunluğu hissedersiniz demem o ki varsa sizi üzen kıran yoran ne varsa paylaşın insan tek başına taşıyamıyor yükünü içinize dert olup oturursa zamanla kaburgalarınız bedeninizi sıkmaya başlar ne varsa kıran yoran söyleyin söyleyin ki göründüğünüz kadar güçlü olmadığınızı görsünler ben söylemedim şimdi araba camına yapışan sinekler gibiyim dümdüz paramparça ve hareketsiz

yorulmuş insandır. bir de kırıldığını belli etmekle yorulmak istemeyen bir insandır. neden belli etsin ki. kırılacağını fark edebilecek insan zaten karşısındakini kırmaz, kırmamaya özen gösterir. fark etmeyecek bir insana belli etmeye çabalayıp bir de kendini neden yorsun. eyvallah der geçer.

(bkz: ben) gülümsemekle kapatırım olayı. bir de kırıldığımı inkar ederek iyice batırırım kendimi

zaman zaman imrendiğim insanlardır. ben kırıldıysam sitem ederken ya da kendimce intikam alırken karşı tarafı daha fazla kırıp suçlu konumuna geçerim hep.

artık belli etmiyorum çünkü kime nerden kırıldığımı söylesem gelip ordan vurdular

cok kırıldık,her yerimizden kırıldık ama yapamadık bişey be abi..göstermedik cevremize üzmeyelim onları da dedik..sanki bize üzüleceklermis gibi..

sıkıntı yok ya hızlı yapıştırıcı var evde

belli etmedik çünkü etsek de bir şey değişmeyeceti, bunu biliyorduk. paramparça olduk da gık bile demedik. demedik ama yine de kaybettik.

ben gülüp geçtiğim o cümleleri unutamayacağım.

en çok zararı kendine veren insandır. belli et kardeşim kırıldığını sen nasıl kalbinde acılar hissediyorsun gülemiyorsun o da bilsin sana ne yaptığını. belli etmek gerekir en azından kendi sağlığınız için. yoksa bir gün bir yerde patlarsınız ve daha çok zarar görürsünüz. duygularınızı belli etmekten çekinmeyin.

içime atmaktan yer kalmadı.

ya asil mesele senin belli edip etmemen degil karsidakinin anlama kapasitesi

kırıldığını belli edince noluyo ki? kırmaktan mı vazgeçiyorlar?

ne bileyim kırılmaz cam filan da değilim ki anlasalardı keşke

etmeyen değil de edemeyen diyelim ona. eğer çok sevdiğim ve değer verdiğim biriyse, üzülür diye belli edemiyorum. normal biriyse benim için, gururuma yedirip belli edemiyorum. önemsiz olan insanların beni kırması ise zaten mümkün değil.

arkadaş kendi evimde uğruna fıttırdığım koşulsuz şartsız sevdiğim çocuğa yemek yaptığımda eski sevgilisinin adını verip o daha güzel yapıyordu onun eline su dökemezsin dedikten sonra sadece gülümsedim anlamadı hıyar ama bilmiyordu ki o anda orman yangınları ortaya çıktı içimin yangını taa ormanlara gitti

çok tehlikeli insanlardır.içlerine attikları kini surekli beslerler ve kustukları zaman cok kalp kırarlar

belli etmeye vakit kalmıyo ki kime kırılsam bi yarım gülümsemesine içimdeki her şey siliniveriyo kin falan tutmanın zaten imkanı yok

eskiden arkadaş ortamı olduğu zaman benimle çok dalga geçilirdi fiziksel kusurlarımdan kaynaklı o an hiç bozuntuya vermezdim gülerdim onlarla ama eve geldiğimde ayna karşısına geçip kendime küfrederdim durum hiç değişmedi hiçkimse ne kadar kırıldığımı hiç anlamadı çaba da göstermedi

-kırdım mı seni? -yoooooo(gözler dolu bir şekilde)

yapamıyorum diyorum ki bi ortamda sessiz olcam benim kırıldığımı anlamalılar ama yapamıyorum. birisi gülümsesin hemen gülüveriyorum kenara çekilip sakince duramıyorum illa içinde kalakalıyorum bu sayede kimse kırıldığınmı anlayamıyor ve kırıklarım sadece benim canımı yakıyo.

öfkelerinden korkmak gerekir.

böyle kırıldığını belli edince sanki kendini acındırıyormuşsun gibi bir his doğuyor insana. o yüzden böyle ne kadar yüzüm düşse de kırıldığımı sözlü olarak söylemem, karşımdakinin anlayıp ona göre davranmasını beklerim yani gerçek hayatta böyle oluyor, mesajlaşırken falan daha farklı tabi. ayrıca (#2073658)

ben bu sözlükten birisini kırdım bunun farkındayım ama bundan sonra yapabileceğim bir şey yok bunun da farkındayım (kırmakla ilgili bi başlık bulamadığımdan buraya yazıyorum)

Etmeyin. En güzeli. Kırıldığınızı söyleyince “Sen buna mı kırıldın?” denilmesi çok üzüyor.

Kendi kendine kırılıp kendi kendine affetme döngüsü. Bir insan kendine bunu neden yapar ki!? Çok sevmek gerçekten zararlı bir şey.

Çok sevdiği bir insanın onu kırmasına rağmen o kırılmasın, üzülmesin diye çabalayan duyarlı, ince düşünceli insandır. Aslında net bir şekilde kırıldığını dile getirmese bile bunu konuşması, ses tonunda oluşan değişim, bakışları vb. yollarla mutlaka açığa vurur. Anlayabilene tabii.

beni kıran bir kişiye sırf onu seviyorum, o da kırılmasın diye sustuğum zamanlar geçti gitti. hayatın önünüze çıkarttığı sorunlarla tek başınıza mücadele ederken bunun anlamını çok daha iyi biliyor ve herkesten önce kendinizi düşünüyorsunuz, olması gerektiği gibi. kırıldığınız kişiye bunu belli etmezseniz yarattığınız karakterle bir süre sonra yollarınızı ayırmak zorunda kalırsınız.

Kırıldığını belli etmek gerekir. Duygularda, tepkilerde taviz verilirse taciz edilirsin ve bu döngü devam ettikçe içinizdeki kumlar kayaya döner. Orul orul belli edin kırıldığınızı, kendi ruh sağlığınız için.

niye belli etmeyeyim ya? bana dert olmuş bu yapana da dert olmasi gerekmez mi? bir iki kez aynı konuda kırılıyorum dememe rağmen hala yapıyorsa zaten hayatımda, ne dost ne arkadas ne baska bir sey, kalmasına gerek yok. bile bile kiriyorsa emin olun o hata değildir.

geçmişte belli ettiğinde daha da kırdıkları için vazgeçer söylemekten insan. söylediğimizde hemen savunmaya geçenler var, yahu dur daha dinlemedin, hemen kendilerini ön plana atıp neye alınmış olabilirsin ki hissi verirler. bundan mütevellit kendi kendini onarır o kişi.

Kimse kırıldığınızı farketmez ve sen ses etmekdikçe daha da tepene çıkarlar. Sınırları ve duvarları belli ölçüde çizmek lazım nihayetinde insanların bizi kırmasına yine biz izin veriyoruz

Bu nasıl olsa kırılmıyor diye sizi kırmaya devam edebilirler mesela

Belli etse nolcak yaa buna mı kırıldın gerçekten hahahahhaa diyolar sanane aq kalp benim değil mi istediğim şeye kırılırım

Hafif bir gülümseme eşliğinde boşluğa bakıp derin nefes aldıktan sonra süper Mario'da mantar yemiş gibi oyuna devam ediyorum daha güçlü bir şekilde

(bkz: bu dünya hassas kalpler için bir cehennemdir) bu cehennemin yolcusuyken bir şeyler de ben bırakmak istedim. son zamanlarda yaşadığım bir durum ve fark ettim ki insan kırıldığını belli etse karşı tarafın umrunda bile olmuyor. kendisine bundan sonra belli etmemek adına bir savunma mekanizması oluşturuyor. artık ne hoş ki küçük bir tebessüm kapatıyor tüm her şeyi ve attila ilhan’ın dizelerinde olduğu gibi; “beni de kırdılar ben artık küsüm yağmurları yağmıyor ağaçlarıma sularından içmiyorum susadım ama beni de kırdılar soğuk bir ölüm çevik bir bıçak gibi çakıldı aklıma oysa bir şarkıyım yeniden doğan günüm bütün şarkılara kapalıydılar” -(#2393202)

Baktım belli edince de umursanmıyor ben de belli etmiyorum artık